Met het onderzoek begonnen!
Blijf op de hoogte en volg Monique
20 Maart 2013 | Guatemala, Parramos
Het is tijd voor een nieuw reisverslag! Sinds het laatste bericht heb ik alweer ontzettend veel dingen gedaan. Ik heb met Floris en Xiomara het feest van Matagalpa gevierd, dat was echt een super leuke avond! In de hoofdstraat waren vijf verschillende podiums waar bandjes speelden, er was super veel eten in de straat te krijgen en een hele gezellige sfeer. Zaterdagochtend heb ik de bus gepakt naar San Salvador, na een busrit van 12 uur kwam ik ’s middags om 17.00 in San Salvador aan. Bij de grens met Honduras riep de douane mij nog even apart, ze twijfelden of mijn paspoort wel echt was omdat ik zo weinig stempels had?! Tja, mijn paspoort heb ik sinds 2011 en behalve Cuba, waar ze geen stempels geven, nog niet mee naar het buitenland gereisd. Nadat ik mijn zorgverzekeringspolis, zorgverzekeringspas en bankkaarten had laten zien mocht ik gelukkig toch het land in. In San Salvador pikte Alex mij op bij de bus, en hebben we ’s avonds local food gegeten ergens boven op een berg met prachtig uitzicht over San Salvador, het enige nadeel was dat het er super koud was haha. Op zondag zijn we naar een dorpje in de bergen geweest waar koffie geproduceerd wordt en waar ze altijd een lokale markt hebben op zondag. We hebben daar geluncht en een beetje rondgewandeld.
Op woensdag 20 februari heb ik de bus naar Guatemala City gepakt, waar ik ’s avonds door Killy opgewacht werd. De volgende dag heeft zij mij op de bus naar Xela gezet waar ik donderdag precies op tijd aankwam voor de meeting met de leraren van de universiteit. Marlijne en ik kregen te horen dat we ons onderzoek zouden gaan doen bij het project ‘Nuestros Pequeños Hermanos’ in Parramos, een dorpje vlakbij Antigua. We waren super blij met de locatie, want Antigua is echt een hele leuke en toeristische stad. Op vrijdagavond hadden we een afscheidsdiner met de hele talenschool, de andere studenten van de universiteit hadden namelijk 3 weken Spaanse les gevolgd. Omdat het project eerst kennis met ons wilde maken voordat ze ons definitief zouden accepteren, zijn wij zaterdag samen met onze docenten Kees en Marie-Louise naar Parramos gereden. Onderweg stopten we nog voor een heerlijk lunch en rond een uur of 16.00 kwamen we in Parramos aan. Daar kregen we een uitgebreide rondleiding door de directeur van het huis en verbaasden we ons over de grote van het terrein. Vanuit Parramos zijn we doorgereden naar Antigua, daar hebben we ’s avonds nog gezellig rum en bier gedronken met Kees en Marie-Louise. Zondag hebben Marlijne en ik Antigua een beetje opnieuw verkend, we waren er allebei al eens geweest tijdens een eerdere reis.
Op maandag stonden we om 08.00 bij het project NPH op de stoep en na een gesprek met de nationale directeur bleek het nog niet helemaal duidelijk waar we konden gaan slapen. Dus zijn we ’s middags maar weer teruggegaan naar Antigua en dinsdag weer teruggekomen. Eerst zaten ze te denken om een gastfamilie in Parramos voor ons te zoeken, maar die hadden geen douche en w.c. en dat zagen wij eigenlijk niet zo zitten. Uiteindelijk kregen we op dinsdag het goede nieuws dat we 2 nachten in een bezoekershuis mochten slapen en daarna in een vrijwilligershuis konden verblijven tot het einde van ons onderzoek op 19 april. Er werken hier in totaal 140 lokale werknemers en 25 vrijwilligers. De vrijwilligers komen voor een periode van minimaal een jaar en wonen met z’n achten in een huis. Wij zitten dus nu allebei ook in zo’n huis en dat is hartstikke gezellig! Ik woon samen met één Nederlandse, 2 Amerikaanse, 2 Duitse, 1 Oostenrijkse en een Spaanse, allemaal vrouwen!
De eerste week hebben vooral het terrein verkend en afspraken gemaakt met de coördinatoren van de verschillende huizen voor een kennismakingsgesprek. Er is namelijk een huis waar de gehandicapte kinderen wonen, een huis voor de baby’s, een huis voor de meiden en een huis voor de jongens. Binnen deze huizen zijn dan weer verschillende afdelingen waar iedereen een beetje op leeftijd ingedeeld zit. Op het terrein zit een kliniek, tandarts, apotheek, Montessori kleuterschool gerund door vrijwilligers, basisschool, middelbare school, bibliotheek…. eigenlijk alles! De kinderen komen dus ook eigenlijk bijna nooit het terrein af. In de tweede week hebben we kennismakingsgesprekken gevoerd met alle coördinatoren van de verschillende afdelingen. De afgelopen week (3e) hebben we 4 dagen lang geobserveerd op de verschillende afdelingen van het meiden- en jongenshuis. Dit betekende dat we elke dag om 04.30 opstonden en tot ’s avonds 20.00 bij de kinderen bleven om te observeren hoe een standaard dag eruit ziet. Alle kinderen die hier wonen zijn enorm beschadigd, ze zijn vaak slachtoffer van seksueel geweld (incest), geestelijke en fysieke mishandeling, verlaten door hun ouders, sommige hadden beginnende contacten met bendes en sommige hebben al drugs zoals cocaïne gebruikt op hun 7e – 8e jaar. De kinderen worden door een rechter uit huis geplaatst en diezelfde rechter bepaald dan ook waar ze gaan wonen. Wanneer de rechter een familielid vindt die voor het kind kan zorgen gaat het kind soms na een half jaar al weer weg. Er zijn ook kinderen die voor langere tijd bij NPH blijven wonen omdat ze geen familie meer hebben. Hun dagen zijn dan ook enorm gestructureerd zodat ze niet al teveel tijd hebben om na te denken over alle negatieve dingen in hun leven. Ze staan om 05.00 op, kleden zich aan, maken schoon tot 06.00, gaan om 06.15 ontbijten en om 07.00 begint school. Om 13.00 gaat de school uit en is er een lunch in de algemene eetzaal, daarna volgen ze workshops in bijvoorbeeld brood maken, timmeren, naaien, koken, smederij van 14.00-17.00. Om 18.00 is er gezamenlijk avondeten in de algemene eetzaal, daarna gaan ze terug naar de afdeling om huiswerk te maken en schoon te maken en rond een uur of 20.00-20.30 gaat iedereen slapen. De oudste jongeren die hier wonen zijn rond de 20-22 jaar. Naast het weeshuis in Parramos, is er ook een meiden- en een jongenshuis in Chimaltenango. In Chimaltenango wonen de jongeren die bovenbouw middelbare school doen. En dan is er nog een universiteitshuis in Guatemala City waar jongeren wonen die aan de universiteit studeren. Kortom, het is een gigantisch groot project en 8 weken is eigenlijk veels te weinig voor ons onderzoek. Wij onderzoeken hoe het weeshuis de jongeren voorbereidt op een zelfstandig leven na het weeshuis en dat is een vrij gecompliceerde kwestie. De volgende keer zal ik daar iets meer over vertellen, anders wordt dit verslag echt veels te lang :-)
In de weekenden proberen Marlijne en ik allemaal leuke dingen te plannen, om zo even weg te zijn uit het weeshuis en weer op te laden voor een nieuwe week. Ik ben twee weken geleden een weekend naar El Tunco, het strand, in El Salvador geweest. Daar ben ik met Alex en 2 meiden uit Noorwegen en Belgie naar het concert van Marc Anthony geweest, dat was echt zooooo super gaaf!!!! We zaten echt helemaal voor aan en konden het zo super goed zien allemaal en Marc Anthony (salsa zanger) is live zo super goed. Na het concert zijn we terug gegaan naar het strand en daar eigenlijk heel het weekend gebleven. We sliepen in een hostal op echt 30 meter van het strand, zo super relaxt.
Vorig weekend ben ik met Marlijne, Pablo en Alex naar TigoFest geweest in Guatemala City. Dit is een festival waar de Red Hot Chili Peppers, Maná, Paul van Dyk en nog wat lokale bands op kwamen treden. We hebben toen bij Killy in Guatemala City gelogeerd en echt een fantastisch weekend gehad. Het festival was op zaterdag en op zondag heeft Killy ons de stad laten zien en kennen we nu alle leuke plekjes in Guatemala City.
Het afgelopen weekend zijn Marlijne, Kristine en ik naar het strand geweest in Monterrico. Monterrico is in Guatemala en lijkt wel een beetje op El Tunco in El Salvador. We hebben echt een heel leuk weekend gehad en even lekker genoten van het heerlijk weer, want het is hier soms best wel koud in Parramos. Vrienden van Kristine uit Guatemala City waren ook naar Monterrico gekomen en we hebben op zaterdagavond heerlijk met z’n allen op het strand gezeten en daarbij kan een fles rum natuurlijk niet ontbreken ;-) hahaha… Een feestje is geen feestje zonder een fles rum in Latijns-Amerika. Zondagavond zijn we met die vrienden mee teruggereden naar Antigua en sinds gisteren zijn we weer hard aan de slag met ons onderzoek! De eerste rapportage is ingeleverd en aankomend weekend hebben we een meeting met docenten en studenten van de universiteit in Panajachel.
Ik ga nu lekker even wat eten en dit lange verhaal afsluiten. Tot het volgende verslag!!
Un fuerte abrazo desde Parramos!!!
Liefs Monique
Op woensdag 20 februari heb ik de bus naar Guatemala City gepakt, waar ik ’s avonds door Killy opgewacht werd. De volgende dag heeft zij mij op de bus naar Xela gezet waar ik donderdag precies op tijd aankwam voor de meeting met de leraren van de universiteit. Marlijne en ik kregen te horen dat we ons onderzoek zouden gaan doen bij het project ‘Nuestros Pequeños Hermanos’ in Parramos, een dorpje vlakbij Antigua. We waren super blij met de locatie, want Antigua is echt een hele leuke en toeristische stad. Op vrijdagavond hadden we een afscheidsdiner met de hele talenschool, de andere studenten van de universiteit hadden namelijk 3 weken Spaanse les gevolgd. Omdat het project eerst kennis met ons wilde maken voordat ze ons definitief zouden accepteren, zijn wij zaterdag samen met onze docenten Kees en Marie-Louise naar Parramos gereden. Onderweg stopten we nog voor een heerlijk lunch en rond een uur of 16.00 kwamen we in Parramos aan. Daar kregen we een uitgebreide rondleiding door de directeur van het huis en verbaasden we ons over de grote van het terrein. Vanuit Parramos zijn we doorgereden naar Antigua, daar hebben we ’s avonds nog gezellig rum en bier gedronken met Kees en Marie-Louise. Zondag hebben Marlijne en ik Antigua een beetje opnieuw verkend, we waren er allebei al eens geweest tijdens een eerdere reis.
Op maandag stonden we om 08.00 bij het project NPH op de stoep en na een gesprek met de nationale directeur bleek het nog niet helemaal duidelijk waar we konden gaan slapen. Dus zijn we ’s middags maar weer teruggegaan naar Antigua en dinsdag weer teruggekomen. Eerst zaten ze te denken om een gastfamilie in Parramos voor ons te zoeken, maar die hadden geen douche en w.c. en dat zagen wij eigenlijk niet zo zitten. Uiteindelijk kregen we op dinsdag het goede nieuws dat we 2 nachten in een bezoekershuis mochten slapen en daarna in een vrijwilligershuis konden verblijven tot het einde van ons onderzoek op 19 april. Er werken hier in totaal 140 lokale werknemers en 25 vrijwilligers. De vrijwilligers komen voor een periode van minimaal een jaar en wonen met z’n achten in een huis. Wij zitten dus nu allebei ook in zo’n huis en dat is hartstikke gezellig! Ik woon samen met één Nederlandse, 2 Amerikaanse, 2 Duitse, 1 Oostenrijkse en een Spaanse, allemaal vrouwen!
De eerste week hebben vooral het terrein verkend en afspraken gemaakt met de coördinatoren van de verschillende huizen voor een kennismakingsgesprek. Er is namelijk een huis waar de gehandicapte kinderen wonen, een huis voor de baby’s, een huis voor de meiden en een huis voor de jongens. Binnen deze huizen zijn dan weer verschillende afdelingen waar iedereen een beetje op leeftijd ingedeeld zit. Op het terrein zit een kliniek, tandarts, apotheek, Montessori kleuterschool gerund door vrijwilligers, basisschool, middelbare school, bibliotheek…. eigenlijk alles! De kinderen komen dus ook eigenlijk bijna nooit het terrein af. In de tweede week hebben we kennismakingsgesprekken gevoerd met alle coördinatoren van de verschillende afdelingen. De afgelopen week (3e) hebben we 4 dagen lang geobserveerd op de verschillende afdelingen van het meiden- en jongenshuis. Dit betekende dat we elke dag om 04.30 opstonden en tot ’s avonds 20.00 bij de kinderen bleven om te observeren hoe een standaard dag eruit ziet. Alle kinderen die hier wonen zijn enorm beschadigd, ze zijn vaak slachtoffer van seksueel geweld (incest), geestelijke en fysieke mishandeling, verlaten door hun ouders, sommige hadden beginnende contacten met bendes en sommige hebben al drugs zoals cocaïne gebruikt op hun 7e – 8e jaar. De kinderen worden door een rechter uit huis geplaatst en diezelfde rechter bepaald dan ook waar ze gaan wonen. Wanneer de rechter een familielid vindt die voor het kind kan zorgen gaat het kind soms na een half jaar al weer weg. Er zijn ook kinderen die voor langere tijd bij NPH blijven wonen omdat ze geen familie meer hebben. Hun dagen zijn dan ook enorm gestructureerd zodat ze niet al teveel tijd hebben om na te denken over alle negatieve dingen in hun leven. Ze staan om 05.00 op, kleden zich aan, maken schoon tot 06.00, gaan om 06.15 ontbijten en om 07.00 begint school. Om 13.00 gaat de school uit en is er een lunch in de algemene eetzaal, daarna volgen ze workshops in bijvoorbeeld brood maken, timmeren, naaien, koken, smederij van 14.00-17.00. Om 18.00 is er gezamenlijk avondeten in de algemene eetzaal, daarna gaan ze terug naar de afdeling om huiswerk te maken en schoon te maken en rond een uur of 20.00-20.30 gaat iedereen slapen. De oudste jongeren die hier wonen zijn rond de 20-22 jaar. Naast het weeshuis in Parramos, is er ook een meiden- en een jongenshuis in Chimaltenango. In Chimaltenango wonen de jongeren die bovenbouw middelbare school doen. En dan is er nog een universiteitshuis in Guatemala City waar jongeren wonen die aan de universiteit studeren. Kortom, het is een gigantisch groot project en 8 weken is eigenlijk veels te weinig voor ons onderzoek. Wij onderzoeken hoe het weeshuis de jongeren voorbereidt op een zelfstandig leven na het weeshuis en dat is een vrij gecompliceerde kwestie. De volgende keer zal ik daar iets meer over vertellen, anders wordt dit verslag echt veels te lang :-)
In de weekenden proberen Marlijne en ik allemaal leuke dingen te plannen, om zo even weg te zijn uit het weeshuis en weer op te laden voor een nieuwe week. Ik ben twee weken geleden een weekend naar El Tunco, het strand, in El Salvador geweest. Daar ben ik met Alex en 2 meiden uit Noorwegen en Belgie naar het concert van Marc Anthony geweest, dat was echt zooooo super gaaf!!!! We zaten echt helemaal voor aan en konden het zo super goed zien allemaal en Marc Anthony (salsa zanger) is live zo super goed. Na het concert zijn we terug gegaan naar het strand en daar eigenlijk heel het weekend gebleven. We sliepen in een hostal op echt 30 meter van het strand, zo super relaxt.
Vorig weekend ben ik met Marlijne, Pablo en Alex naar TigoFest geweest in Guatemala City. Dit is een festival waar de Red Hot Chili Peppers, Maná, Paul van Dyk en nog wat lokale bands op kwamen treden. We hebben toen bij Killy in Guatemala City gelogeerd en echt een fantastisch weekend gehad. Het festival was op zaterdag en op zondag heeft Killy ons de stad laten zien en kennen we nu alle leuke plekjes in Guatemala City.
Het afgelopen weekend zijn Marlijne, Kristine en ik naar het strand geweest in Monterrico. Monterrico is in Guatemala en lijkt wel een beetje op El Tunco in El Salvador. We hebben echt een heel leuk weekend gehad en even lekker genoten van het heerlijk weer, want het is hier soms best wel koud in Parramos. Vrienden van Kristine uit Guatemala City waren ook naar Monterrico gekomen en we hebben op zaterdagavond heerlijk met z’n allen op het strand gezeten en daarbij kan een fles rum natuurlijk niet ontbreken ;-) hahaha… Een feestje is geen feestje zonder een fles rum in Latijns-Amerika. Zondagavond zijn we met die vrienden mee teruggereden naar Antigua en sinds gisteren zijn we weer hard aan de slag met ons onderzoek! De eerste rapportage is ingeleverd en aankomend weekend hebben we een meeting met docenten en studenten van de universiteit in Panajachel.
Ik ga nu lekker even wat eten en dit lange verhaal afsluiten. Tot het volgende verslag!!
Un fuerte abrazo desde Parramos!!!
Liefs Monique
-
20 Maart 2013 - 07:23
Simon:
Mo, Het is weer een lust om je "leven" daar via dit verslag te volgen. Het leest of ik er zelf ben.
Het ga je goed Mo! Ga zo door.
Simon -
20 Maart 2013 - 07:58
Gerry:
wat hebben de meeste kinderen het toch goed hier. ze zouden allemaal een weekje mee moeten draaien daar. gaan ze veel meer hun best doen hier denk ik. sterkte en heel veel plezier. x -
20 Maart 2013 - 09:45
Marcel:
Mo, leuk verslag! Veel plezier en succes! X -
20 Maart 2013 - 10:46
Julian Maijers:
Supergaaf Mo! :-) -
20 Maart 2013 - 13:05
Martin Van Tol:
Het is net wat Simon schrijft je schrijft het zo mooi dat je je waant dat je er zelf bent,
Dat je het erg goed naar je zin hebt straalt er vanaf.
Prachtig verhaal en dat smaakt naar meer.
Martin. -
20 Maart 2013 - 14:21
Denise:
Het is weer erg leuk om je verslag te lezen Monique! Wat een mooie dingen maak jij mee.
Klinkt wel heftig zeg, wat die kinderen allemaal hebben doorgemaakt. Kun je er wel goed mee omgaan?
Veel succes het vervolg van het onderzoek, gaat vast goed komen.
Liefs, Denise. -
20 Maart 2013 - 15:23
Heleen:
Suc6 met het onderzoek meiden! Leuk om te lezen dat jullie in Antigia zitten, brings back memories;-) Beso -
20 Maart 2013 - 22:21
Marianne Van Tol:
Wat een leuk verslag om te lezen Mo. Je maakt erg veel mee. Heel veel succes en veel plezier. Ik kijk uit naar je volgende verslag. Liefs -
25 Maart 2013 - 11:49
Claudia:
Heey zus! Wat een mooi reisverslag!! Je maakt veel mee zeg! Vet dat je naar dat concert was geweest!! En het lijkt me erg indrukwekkend wat je allemaal meemaakt en ziet in dat weeshuis... Heeeeele andere wereld dan hier...
Veel plezier en succes, de laatste maand alweer, de tijd vliegt!
Dikke kus -
26 Maart 2013 - 14:49
Corrinne Zuring:
Wat een geweldig verslag, erg leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt. Succes want dat wordt nog hard werken de komende weken volgens mij en heeeel veeeel plezier. Xxx Corrinne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
